رفتــار عاشقانه ی زن را بايد از دلتنگيش فهميد

از شــوقُ بی تابيـش بــرای ديـــدار

از حس کودکانــه اش برای آغـوش!

از خجـالتش برای بوســــه گـرفتن!

زن بی دليل بهانه نمی گيرد

شايد بهانه ی نداشتن دستانِ گرمی را دارد که دستانش را بگيرد...!  

به ياد همه اونايی كه دلشون از يكی گرفتـه ولی برای اينكه

خودشـونو آروم كنن ميگن به خاطــر غــروب پاييــزه!

ﺧﻮﻥ ﺻﺪﺷﯿﺦ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﺴﺖ ﻓﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ

تـرک تسبیـــح خــــــــــــــــــدا خواهم کرد

ﻭﺳﻂ ﮐﻌﺒﻪ ﺩﻭ میخاﻧﻪ ﺑﻨﺎ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ

ﺗﺎ ﻧﮕﻮﯾﻨﺪ ﻣﺴــــﺘﺎﻥ ﺯ ﺧﺪﺍ بی خبـرﻧﺪ

دنيـــا را بـد ساختند،

كسی را كه دوست داری دوستت ندارد

كسی كه تـو را دوست دارد تـو دوستش نداری

اما كسی كه تـو دوستش داری و او هم دوستت دارد،

به رسم و آيين زنـدگانی به هم نمی رسند!

و اين رنج است،زندگی يعنی اين؟ 

خـــــــــدایا

| دفتر عشـــق كه بسته شـد
| دیـدم منــم تــموم شــــــــــــــــــــــــدم
| خونـم حـلال ولـی بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدون
| به پایه تو حــروم شــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدم
| اونیكه عاشـق شده بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــود
| بد جوری تو كارتو مونــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد
| برای فاتحه بهــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت
| حالا باید فاتحه خونــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد
| تــــموم وســـعت دلــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــو
| بـه نـام تـو سنــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد زدم
| غــرور لعنتی میگفــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت
| بازی عشـــــقو بلــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدم
| از تــــو گــــله نمیكنـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم
| از دســـت قــــلبم شاكیـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم
| چــرا گذشتـــم از خـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــودم
| چــــــــراغ ره تـاریكـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــیم
| دوسـت ندارم چشمای مـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــن
| فردا بـه آفتاب وا بشـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه
| چه خوب میشه تصمیم تــــــــــــــــــــــــــــــــو
| آخـر مـاجرا بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــشه
| دسـت و دلت نلــــــــــــــــــــــــرزه
| بـزن تیر خـــــــــــــــــلاص رو
| از اون كه عاشقـــت بود
| بشنو این التماسرو
| ................
| ..........
| .....
|..

بانوی کربلا...

عزت را به ما بیاموز که به اسارت،آزادی و عـزت بخشیدی...
سیدتنا زینب!
از بالای تل زینبیه نگاهمان کنید...
بنگرید که " ابناء‌الطلقاء " چه بی‌شرمانه به بند می کشند عفت و حیا و ایمانمان را

بنگرید که مدعیان آزادی،چه به ستوه آمده‌اند از حجابمان،از زیر بار فحشا نرفتنمان!

مردهایمان را می کُشند،کودکانمان را یتیم می کنند،به حیا و عفتمان تعرض می کنند،معجر از سرمان می کُشند

به اسارت تمدن حقیر بی‌بند و باری و فحشا ما را میبرند،چوب خیزران بر لب و دندان شریعتمان میزنند،اما به ولله قسم،به تأسی از شما ایستاده‌ایم! پای عقایدمان،دین و آرمان هایمان...

و همچون شما در برابر همه‌ی این قید و بندها،شکنجه‌ها و طعنه و تمسخرها فریاد:           ولله لاتمحوا ذکرنا میزنیم.

چشم به شما دوخته‌ایم،به قامتی که هرگز خم نشد...

از شما به ارث برده‌ایم دوشادوش حسین ایستادن را،جنگیدن را،فریاد "هیهات منا الذله" زدن را...که در دفاع از "دین‌الله " زن،کار صد مرد می کند...

از شما آموخته‌ایم،در اوج غربت که باشیم،تحت هر شرایطی،حتی اگر خون سرمان بر ستون کجاوه بریزد،اشک ذلت از چشممان نریزد...

با نشـــانـه های تمام گلهــــا قـدری آشنا شـوید

مـــــــــــــــرا خیــــــــــــــــال تـــــــــــــــــــــو
بـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی خیـــــــــــــــال
عـــــــــــــــــــــــــــــــالـــــــــــــم کـــــرد

شراره

روی پـــــرده کـعبه
این آیه حک شده اســت:
نَبِّئْ عِبَادِی أَنِّی أَنَا الْغَفُــورُ الرَّحِـــیمُ
و مـن ...
هنــــوز و تا همیشــه
به همین یک آیـه دلخــوشــــم

" بندگانم را آگاه کن که من بخشنده‌ ی مهــــربانم! "

!nafas!

اولی وقتی بچه به دنیـا میاد

مادر می بوستش ولی بچه نمی فهمه!

دومی وقتی مادر از دنیــا میـره و

بچه می بوستش ولی دیگه مـادر نمی فهمه

دوستت دارم کمتر از خدا و بیشتر از خودم چون به خدا ایمان دارم و به تو احتیاج!!

دستانم تشنه ی دستان توست شانه هایت تکیه گاه خستگی هایم با تو می مانم بی آنکه دغدغه های فردا داشته باشم زیرا میدانم فردا بیش از امروز دوستت خواهم داشت

می دانم روزی با تن خسته و خیس، سوار بر قطرات درشت باران بر ناوادنهای چشمم فرود می آیی در میان انبوه مژگانم میزبان خواهم بود و در آن لحظه چشمانم را برای همیشه می بندم تا دیگر دوریت را حس نکنم

چه زیباست بخاطر تو زیستن وبرای تو ماندن وبه پای تو سوختن وچه تلخ وغم انگیز است دور از تو بودن برای تو گریستن وبه عشق ودنیای تو نرسیدن ای كاش میدانستی بدون تو وبه دور از دستهای مهربانت زندگی چه ناشكیباست

شب برای چیدن ستاره های قلبت خواهم آمد.

بیدار باش من با سبدی پر از بوسه می آیم و آن را قبل از چیدن روی گونه هایت می کارم تا بدانی ای خوبم دوستت دارم

عشق ور زیدن ضمانت تنها نشدن نیست

من از طرز نگاه تو امید مبهمی دارم،نگاهت را مگیر از من...که با آن عالمی دارم!

قدر دست هایم را بیشتر دانستم و قدر چشم هایم را و تازه فهمیدم چه شكوهی دارد... ایستادن بر روی دو پا آن لحظه كه...به زمین خوردم!!!

به او بگویید دوستش دارم،به او که قلبش به وسعت دریاییست که قایق کوچک دل من درآن غرق شده،به او که مرا از این زمین خاکی به سرزمین نور و شعر و ترانه برد، و چشمهایم را به دنیایی پر از زیبایی باز کرد

کسی هست درین شهر هواخواه نگاهت نشسته است نگاهی غریبانه به راهت مبادا که نیایی...

آنقدر رفته ای که تمام درهای باز مانده به یاد تو روی پاشنه های انتظار پوسیده اند...

خندیدم، خندید...اشکهام را افتاد،اونم شرشر گریه کرد!!

دلم براش سوخت نازش کردم اما دستم سوخت !؟ آخه دلش گــر گرفته بود

به او بگویید دوستش دارم،به او که صدای پایش را میشنوم،

به او که لحن کلامش را میشناسم،به او که عمق نگاهش را میفهمم،به او که .....

بوسه بر عکست زنم ترسم که قابش بشکند.

قاب عکس توست اما شیشه ی عمرمن است بوسه بر مویت زنم ترسم که تارش بشکند.تارموی توست اما ریشه ی عمر من است

معبودم سکوتم را از صدای تنهاییم بدان...

نمیخوانم و نمیگویم چون درونم هیچ بوده و تو آمدی برایم قصه هایی از عشق سراییدی و به من قصه باران آموختی میدانی قصه باران قصه شستن غمهاست و درون انسانها پر از غم و تنهایی است ونگاهم به باران تو افتاد و ناگهان تمام تنهاییم را فراموش کردم و به تو و داشتن تو میبالم تنهاتر از یک برگ با باد شادیها محجورم درآبهای سرور آور تابستان آرام میرانم

به او بگویید دوستش دارم، به او که گل همیشه بهارمن است،

به او که قشنگترین بهانه برای بودن من است وبه او که عشق جاودانه من است

کاش زندگی شعر بود تا برایش یک دنیا شعر می سرودم تا با آهنگش در خلوت بی کسی هایش هیچوقت تنها نماند کاش زندگی قصه بود تا برایش یک دریا قصه می گفتم تا همسفر با ماهیهای آزاد همیشه اقیانوس خوشبختی را پیدا کند

یادگارهای سبز سالهای بهار افشان تیک تیک لحظه های دور از تو و عبور غریبانه ترین چکاوک های عاشق...مسافر! انتقام غریبی است رفتنت!!

برای دیدن من دلت را دیده کن دیدی که تنهایم؟!

از عشق پرسیدم نام دیگر تو چیست؟ زبان سرخش را در آورد و گفت:

"سر سبزی که بر باد می رود"!!!

دیر گاهیست كه تنها شده ام قصه غربت صحرا شده ام وسعت درد فقط سهم من است بازهم قسمت غم ها شده ام دگر آیینه ز من بی خبر است كه اسیر شب یلدا شده ام من كه بی تاب شقایق بودم همدم سردی یخ ها شده ام كاش چشمان مرا خاك كنید تا نبینم كه چه تنها شده ام....

قلبی كه از بـودن آن با خبر است و قلبی كه از حظورش بی خبر.
قلبی كه از آن با خبر است همان قلبی ست كه در سینه می تپد
همان كه گاهی می شكند
گاهی می گیرد و گاهی می ســوزد
گاهی سنگ میشود و سخت و سیاه
و گاهـــــی هـــم از دسـت می رود...

با این دل است كه عاشق می شویم
با این دل است كه دعــا می كنیم
با همین دل است كه نفـرین می كنیم
و گاهی وقت ها هم كینه می ورزیم...


اما قلب دیگری هم هست.قلبی كه از بودنش بی خبـریـــم.
این قلب اما در سینه جا نمی شود
و به جای اینكه بتپد...می وزد و می بارد و میگردد و می تابد
این قلب نه می شكند نه می سوزد و نه می گیرد
سیاه و سنگ هم نمی شود
از دست هـم نمی رود


زلال است و جاری
مثـل رود و نسیـــم
و آنقدر سبك است كه هیچ وقت هیچ جـا نمی ماند
بالا می رود و بالا می رود و بین زمین و ملكوت می رقصد

این همان قلب است كه وقتی تو نفرین می كنی او دعا میكند

این قلـــــــــــب كار خـــــودش را می كند
نه به احسـاست كاری دارد نه به تعلقت
نه به آنچه میگویی نه به آنچه میخواهی

و آدم ها به خاطر همین دوست داشتنی اند
به خاطر قلب دیگرشان
به خاطر قلبی كه از بودنش بی خبرند

چهار ساله كه بودم فكر می‌كردم پدرم هر كاری رو می‌تونه انجام بده.

پنج ساله كه بودم فكر می‌كردم پدرم خیلی چیزها رو می‌دونه.

شش ساله كه بودم فكر می‌كردم پدرم از همة پدرها باهوشتر.

هشت ساله كه شدم،گفتم پدرم همه چیز رو هم نمی‌دونه.

ده ساله كه شدم با خودم گفتــم‌!

اون موقع‌ها كه پدرم بچه بود همه چیز با حالا كاملاً فرق داشت.

دوازده ساله كه شدم گفتم!

خب طبیعیه،پدر هیچی در این مورد نمی دونه...

دیگه پیـــرتـر از اونه كه بچگی‌هاش یادش بیـــاد.

چهارده ساله كه بودم گفتم:زیاد حرف‌های پدرمو تحویل نگیرم اون خیلی اُمله.

شانزده ساله كه شدم دیدم خیلی نصیحت میكنه گفتم باز اون گوش مفتی گیر اُورده.

هجده ساله شدم.وای خدای من باز گیر داده به رفتار و گفتار و لباس پوشیدنم همین طور بیخـودی به آدم گیـر ميده‌ عجب روزگاریه.

بیست و یك ساله كه بودم پناه بر خدا بابا به طرز مأیوس كننده‌ای از رده خارجه

بیست و پنج ساله كه شدم دیدم كه باید ازش بپرسم،زیرا پدر چیزهای كمی‌ در باره این موضوع می‌دونه زیاد با این قضیه سروكار داشته.

سی ساله بودم به خودم گفتم بد نیست از پدر بپرسم نظرش درباره این موضوع چیه هرچی باشه چند تا پیراهن از ما بیشتر پاره كرده و خیلی تجربه داره.

چهل ساله كه شدم مونده بودم پدر چطوری از پس این همه كار بر میاد؟

چقدر عاقله،چقدر تجربه داره.

چهل و پنج ساله كه شدم...حاضر بودم همه چیز رو بدم كه پدر برگرده تا من بتونم باهاش درباره ی همه چیـــز حرف بـزنــــم!

اما افسوس كه قدرشو ندونستم...خیلی چیزها می‌شد ازش یاد گرفت!

حالا اگه اون هست و تو هم هستی یه خورده...


هر جوری دوست داری جمله رو تموم کن.

نزدیک ترین نقطه به خدا هیچ جای دوری نیست.

نزدیک ترین نقطه به خدا نزدیک ترین لحظه به اوست،وقتی حضورش را درست توی قلبت حس میکنی،آنقدر نزدیک که نفست از شوق التهاب بند می آید.

آنقدر هیجان انگیز که با هیجان هیچ تجربه ای قابل مقایسه نیست.

تجربه ای که باید طعمش را چشید.

اغلب درست همان لحظه که گمان میکنی در برهوت تنها ماندی،درست همان جا که دلت سخت میخواهد او با تو حرف بزند،همان لحظه که آرزو داری دَستان پر مهرش را بر سرت بکشد،همان لحظه نورانی که از شوق این معجزه دلت میخواهد تا آخر دنیا از ته دل و با کل وجودت اشک شوق بریزی و تا آخرین لحظه وجودت بباری.

نزدیک ترین لحظه به خدا میتواند در دل تاریک ترین شب عمر ناخواسته تو و یا در اوج بزرگ ترین شادی دل خواسته تو رخ دهد، میتواند درست همین حالا باشد و زیباترین وقتی که میتواند پیش بیاید همان دمی است که برایش هیچ بهانه ای نداری.

جایی که دلت برای او تنگ است.

زیبا ترین لحظه ی عمر و هیجان انگیزترین دم حیات همان لحظه باشکوهی است که با چشم خودت خدا را می بینی.

درست همان لحظه که می بینی او با همه عظمت بیکرانش درقلب کوچک تو جا شده است.

همان لحظه که گام گذاشتن او را در دلت حس،و نورانی و متعالی شدن حست را درک میکنی.

آن لحظه که می بینی آنقدر این قلب حقیر ارزشمند شده است که خدا با همه عظمت بی کرانش آن را لایق شمرده و بر گزیده و تو هنوز متعجب و مبهوتی که این افتخار و سعادت آسمانی چگونه و از چه رو از آن تو شده است و این را همیشه به یاد داشته باشید...

"هرگاه با دیگرانید خود را خط بزن و هرگاه با خدایید دیگران را"

بودن را باور کن و تا زمانی که زنده هستی با عشق زندگی کن، لازمه عشق یک ارتباط عارفانه است پس به نیت قربت آماده شو، وضو بگیر و با تن پوشی از دعا و نیایش در محلی آرام، دلبستگی دنیوی را قطع کن و به هیچ چیز جز او نیندیش.

شماره بگیر و از ته قلب صدایش کن و او را به بزرگی و یکتا بودن یاد کن.میخواهی آسمان دلت آبی و خورشید، روشنگر زندگی ات باشد.میخواهی زبان گل ها را بدانی و راز خلقت را دریابی پس به او توکل کن،دست هایت را بالا ببر،وجودت را سرشار از عشق و تمنا کن و به او بگو دوستش داری و فقط او را می ستایی،از او کمک می جویی،بخواه که راه راست را به تو نشان دهد.

خودت را گم کن بگذار هیچ نقشی از تـو بر زمین نماند بال هایت را باز کن به سوی معبـود حقیقی پرواز کن،از او بخواه گاهی مواقع اختیار را از دست تو گرفته و به جایت تصمیم بگیرد، وقتی او را به بزرگی یاد کردی و در برابرش سر بر سجده نهادی،وقتی صدای ناله هایت به عرش کبریا رفت و قلبت تپید،قطرات اشک در چشمان زیبایت حلقه زد و گرمی اش را بر گونه هایت حس کردی،آن هنگام که در گفتن ایاک نعبد و ایاک نستعین،دلت شکست و صدایت لرزید،بدان که گوشی را برداشته است و بشارت میدهد بنده به من بگو چه میخواهی تا دعایت را اجابت نمایم.

در این لحظه فرشته ها ناظر این همه شکوه و عظمت هستند بدان که اگر به صلاح تو باشد همه چیز به تو عنایت میکند.

دوست من دعا کن همیشه با تو در تماس باشد و اگر روزی یادت رفت زنگ بزنی،تو را بیدار کند و عبادت را در تو بپروراند. هر لحظه منتظر باش تا تو را در مسیر زندگی هدایت کند.

تنها سعی کن برای چند لحظه به جز او همه چیز را فراموش کنی.