صهبای من زیبای من،سیمین تــو را دلدار نیست
وز شعر او غمگین مشو،کو در جهان بیدار نیست

گر عاشق و دلداده ای،فارغ شو از عشقی چنین
کان یار شهر آشوب تــو،در عـــالم هشیار نیست

صهبای من غمگین مشو،عشـق از سر خـود وارهان
کاندر سرای بی کسان،سیمین تو را غمخوار نیست

سیمین تو را گویم سخن،کاتش به دلها می زنی
دل را شکستن راحت و زیبنـده ی اشـعار نیست

با عشـوه گردانی سخن،هـم فتنـه در عالم کنی
بی پرده می گویم تو را،این خود مگر آزار نیست؟

دشمن به جان خود شدی،کز عشق او لرزان شدی
زیــــرا که عشقی اینچنین،ســودای هر بازار نیست

صهبا بیـــا میخــانه ام،گــر راند از کوی وصال
چون رند تبریزی دلش،بیگانه ی خمار نیست